1 mei Death Valley - Las Vegas

Een lange dag

Iets na half zes vraagt Marianne "Ben je wakker?" "Ja, nu wel." antwoord ik. Ze wil graag de zonsopkomst in de Sand Dunes zien. Vooruit dan maar, maar waarom is die niet gewoon om een uur of twaalf in plaats van om kwart over zes? Enfin, we stappen uit bed. Om niet met een rommelende maag in de duinen rond te lopen, eten we op onze kamer eerst nog even snel een boterham met pindakaas. " 

Marianne zegt dat het goed voor mij is omdat er zo veel vitamientjes in zitten. Stom, hè? Ik vind het gewoon lekker."

We rijden in het schemerdonker naar de drie kilometer verderop gelegen parkeerplaats bij de Sand Dunes. Als we daar om zes uur 's aankomen, zien we dat we niet de enigen zijn die vroeg zijn opgestaan. Er staan al zo'n stuk of twintig auto's op de parkeerplaats. Plaats zat overigens. We lopen een eind de duinen in en wachten ergens op een hoge duin de zonsopkomst af. We vermoeden dat hij in het oosten zal opkomen, maar je weet het maar nooit. Dan begint er iets te gloren en jawel hoor, in het oosten! Hadden we toch maar mooi goed bedacht.

En voila, daar is zij, de zon bedoel ik uiteraard.

Nu we de zon hebben zien opkomen, zouden we natuurlijk terug naar ons hotel kunnen gaan en weer ons bed in kunnen duiken - lijkt me een strak plan - maar dat is niet de bedoeling van Marianne. Nu begint pas het echte werk. De steeds verder opkomende zon zorgt namelijk voor een steeds wisselend schouwspel van licht en schaduw op de duinen. We nemen dan ook ruimschoots de tijd om dit te vast te leggen. 

In totaal nemen we met zijn tweeën - ik heb het even voor u geteld - liefst zo'n 400 foto's. En u heeft geluk. Ik plaats ze hier alle 400. Oké, geen paniek. Ik laat het bij deze tien.

Mijn voetstappen. Ik maak hier wel indruk.

Oké, het zijn geen tien maar twaalf foto's. Ik had niet gedacht dat u het zou natellen. Enfin, als de zon steeds hoger komt te staan en de schaduwen steeds kleiner worden, houden we het voor gezien en keren we om.

Lopen we hier door de zandduinen, aan de overkant van de weg zien we grote zoutvlaktes met op de achtergrond bergen met sneeuw op de toppen.

Als we weer terug zijn bij Stovepipe Wells, halen we in de General Store nog even een kop koffie en drinken die bij een terrasje bij ons hotel op.

Dan is het tijd om de boel in te pakken. We rijden van Stovepipe Wells naar het Visitor Center in Furnace Creek. Op weg naar Furnace Creek komen we langs de dirtroad die naar de Salt Creek leidt, dat is de plek waar je pupfish kan zien. Helaas is die weg nu afgesloten. 

Je kan de pupfish daarom momenteel niet bekijken. In augustus 2022 is de boardwalk er na een grote flashflood weggespoeld en deze is nog steeds niet gemaakt. Het geld is het probleem. Jammer, want we hadden er stilletjes op gehoopt dat de boardwalk inmiddels was hersteld. We hebben de visjes in 2013 gezien, vonden die toen heel leuk om te zien en wilden ze nog wel een keer bekijken.

2013: de Salt Creek

2013: een pupfish

Het goede nieuws is dat ze inmiddels geld hebben gevonden om er weer een boardwalk aan te leggen: Van de site van de NPS:

"DEATH VALLEY, Calif. – The National Park Service (NPS) and Federal Highway Administration (FHWA) are one step closer to replacing Salt Creek Boardwalk. The agencies have funding to replace the boardwalk which was destroyed by a flash flood. The public has an opportunity to comment on the project before it proceeds.

One step closer dus! De paaltjes voor de nieuwe boardwalk staan volgens het bericht al klaar. Het zal ongetwijfeld nog een jaartje of zo duren, maar wie vanaf 2025 of later de pupfish in Death Valley wil zien, goed nieuws dus, de boardwalk komt terug en dan kan je de visjes weer bekijken.

De paaltjes staan er al. Foto NPS

Vlak voor Furnace Creek zijn ze met de weg aan het werk. We moeten even wachten voordat we verder kunnen.

Werk aan de weg

Follow that car!

In Furnace Creek bekijken we in het Visitor Center de tentoonstelling over het park. 

Bezoekers na ons kunnen dit opmerkelijke beestje zien.

Kinderen (en ik) kunnen er namelijk 'the Ulimate Desert  Creature' samenstellen. Dit is mijn bijdrage. Marianne doet maar net alsof ze mij niet kent. Enfin, we gaan weer op pad en lopen naar buiten. De temperatuur in Death Valley valt vandaag reuze mee. Buiten is het bij Visitor Center maar 87 graden Fahrenheit oftewel 31 graden Celsius. 

1 mei 2024

We hebben het hier wel eens veel en veel warmer meegemaakt met als hoogtepunt augustus 2017.Toen was het op de dag dat wij er waren - schrik niet - liefst 718 graden Fahrenheit! (Dat is 381 graden Celsius.) Zie hier het bewijs.

8 augustus 2017. 

Behalve bij het Visitor Center stoppen we ook even bij de Furnace Creek Ranch. Deze blijkt na ons laatste bezoek in 2019 compleet verbouwd te zijn. Ik moet zeggen dat het er wel mooi uitziet nu.

In 2011 zag het er nog zo uit.

We kijken nog even in de winkel van de Furnace Creek Ranch en rijden dan naar Badwater. De Devils Golf Course onderweg laten we deze keer aan ons voorbij gaan. Wel stoppen we er even bij de afslag om een foto te maken van de zoutvlakte met de besneeuwde bergen op de achtergrond.

De weg naar Devils Golf Course

We rijden door naar Badwater. Ook daar zijn we wel vaker geweest, maar dat was elke keer hartje zomer. Dan zie je bijvoorbeeld haast nooit iemand op de zoutvlakte. Veel te warm. 

September 2019

Maar nu is het er een drukte van jewelste. Niet alleen op de parkeerplaats maar ook op de zoutvlakte.

2024: heel veel mensen op de zoutvlakte

2024

Het heeft met twee dingen te maken. Ten eerste het weer. Het is er nu (1 mei) bijna twintig graden koeler dan in de zomer en ten tweede is er momenteel hier iets bijzonders aan de hand. Kijk eens naar de groene strook op bovenstaande foto. Die groene strook die je in de verte ziet, is water: Lake Manly.

Lake Manly is een meer dat hier heel vroeger lag. Zo'n 10.000 jaar geleden verdween het echter, maar heel af en toe duikt het weer op als er hier in korte tijd veel regen valt. Dat gebeurde recent twee keer. Zowel in 2023 als in 2024 kwam het meer boven water als ik dat zo mag zeggen. Zie op deze NASA-foto's hoe in februari van dit jaar Lake Manly zich vormde.

Als er heel veel regen valt - het duurt een tijdje voordat het water weg kan zinken of verdampen - kan het zelfs gebeuren dat je op Lake Manly kan kanovaren zoals dit jaar in februari het geval was.

februari 2024; kanovaren op Lake Manly in Death Valley; foto NPS

Inmiddels kan en mag je niet meer op het meer varen. Het is te ondiep nu.

Je wordt verzocht op de paden te blijven maar daar houdt lang niet iedereen zich aan. Heel veel mensen begeven zich toch in het water.

Dit zijn niet onze schoenen

maar vermoedelijk van één van de mensen op bovenstaande foto.

Wij gaan niet het water in en bekijken de boel van een afstandje.

Badwater (met 86 meter onder zeeniveau het laagste punt van de Verenigde Staten) blijft fascinerend om naar te kijken.

Zoutkristallen

Er zit weinig ontwikkeling in mij: Links 2019, flesje in de hand; wapperend overhemd uit de broek. Rechts 2024, flesje in de hand; wapperend overhemd uit de broek.

Na het bezoek aan Badwater rijden we weer terug naar de Furnace Creek Ranch. Wel slaan we onderweg nog even af om de Artist's Drive te rijden. Dat is een 'loop' die begint en eindigt bij de Badwater Road. Er zijn langs Artist's Drive tegenwoordig twee parkeerplaatsen, vanaf waar je nu wat kan rondlopen. Dat was vroeger - opa spreekt van heel lang geleden - nog niet zo.

 

Eén van de nieuwe parkeerterreinen

Dankzij de regen bloeien er her en der allerlei plantjes

De Artists Drive is een mooie smalle One Way Drive, niet geschikt voor grote RV's. Toch zien we er onderweg eentje op een parkeerplaats staan. Benieuwd of die het hele rondje heeft kunnen rijden. Je moet er overigens niet achter zitten als hij zich klem rijdt.

Dip

Artist's Palette

Terug op de Badwater Road

Terug bij de Furnace Creek Ranch zoeken we een picknicktafel op voor de lunch (een salade). Daarna vertrekken we richting Zabriski Point. Rijdende langs de benzinepomp zien we dat het maar goed is, dat we in Beatty de tank vol hebben gegooid. Daar kostte de benzine $ 4,19 per gallon, in Stovepipe Wells was het $ 5,79 per gallon en hier is het liefst $ 6,74 per gallon. Enfin, we hoeven gelukkig niet te tanken hier. 

Bij Zabriski Point blijven we niet lang. We maken er wat foto's en rijden dan weer door.

Oké, we hebben ook nog wat foto's voor ons zelf gemaakt.

Dan gaan we op weg naar onze eindbestemming voor vandaag en tevens de eindbestemming van onze vakantie: Las Vegas. 

Onderweg komen we door Pahrump, Er staan hier heel veel billboards langs de kant van de weg. Geen idee waarom het er hier zo veel zijn.

 

Put Your Feet in Our Hands

Gun School Special Rate, $69 including Breakfast

Injured? Don't be bullied by insurance companies!

Deuk Dental, locally owned

We can't trust Scam Brown

Dit laatste billboard is wel een heel opmerkelijke billboard. Het is geplaatst door ene Jeff Gunter, een kandidaat bij de republikeinse voorverkiezingen voor de senaat van Nevada, die zijn concurrent 'Scam' Brown beschuldigt van malversaties. Als de republikeinen onderling al zo bekvechten, hoe zal het dan straks toegaan tussen de republikeinse en democratische kandidaat in november.

 

Enfin, we laten Pahrump en hun ruziënde politici achter ons en rijden naar Las Vegas, waar we voor twee nachten een kamer hebben geboekt in Treasure Island.

Een nieuwe woonwijk in Las Vegas, pal naast een drukke weg. Zo zijn hier meer woonwijken.

Treasure Island

Ik heb het adres van de parkeergarage van Treasure Island in Google Maps ingevoerd en ondanks dat het even lastig rijden is over de I15 - Google Maps telt de afgesloten rijbanen wel mee; wij niet, dat geeft wat verwarring - vinden we vrij moeiteloos de parkeergarage. We parkeren er de auto op de tweede verdieping, zo'n beetje pal tegenover de loopbrug naar het hotel, en checken in. We krijgen voor onze 85 dollar per nacht, inclusief 40 dollar resort fee, een kamer op de 29e verdieping gelegen aan de achterkant van Treasure Island met uitzicht op de Trump Tower. Dat laatste had ook weer niet gehoeven.

Eén van onze twee grote koffers staat al op de kamer.

We lopen even later weer terug naar de parkeergarage om de rest van de bagage te halen. Op de terugweg heb ik wat pech. Marianne omschrijft het later als "Hoe kan je zo stom doen?" We zitten zoals gezegd op de 29e verdieping. Als we weer met de koffers in het hotel zijn, zie ik de liften die naar onze verdieping gaan. (De liften stoppen niet op elke verdieping. Je hebt liften voor de verdiepingen, 15 t/m 20, 25 t/m 30, 30 t/m 36 enzovoorts.

 

De lift voor de verdiepingen 25 t/m 30

"Ha, daar moeten we in" roep ik als ik ergens de liften zie. "Nee", roept Marianne. "Jawel" zeg ik en ik loop naar de liften toe. De deuren gaan toevallig net open en samen met wat andere mensen stap ik met een koffer de lift binnen, gevolgd door Marianne, althans dat denk ik. De deuren gaan dicht en als ik omkijk zie ik dat Marianne mij niet is gevolgd. Het is een andere vrouw. Wat blijkt, deze lift gaat helemaal niet naar de verdiepingen 25 t/m 29 maar naar de verdiepingen 30 t/m 36. Oeps. 

Ik druk op de *L knop om weer naar beneden te kunnen gaan. De knop van de 36e verdieping kan je overigens niet indrukken. Daar heb je een speciale pas voor nodig staat er. Zeker een verdieping voor VIPS. Als we op de 35e verdieping zijn, stapt iedereen uit, behalve ik en nog iemand die volgens mij of rapper of crimineel is of misschien wel allebei. Hij kijkt me indringend aan, "Wrong floor" zeg ik. 

Even later sta ik weer beneden waar Marianne mij ook indringend aan kijkt. "Wat zei ik nou!" zegt ze. We stappen even later in de goede lift en als de deuren van de 29e verdieping open gaan, stap ik samen met iemand naar buiten. Dat is echter niet Marianne zie ik buiten als de deuren achter mij sluiten. Wat blijkt, we waren nog niet op de 29e maar op de 28e verdieping, Enfin, ik zal hier niet zeggen, wat Marianne allemaal zei toen ik eindelijk ook op de 29e verdieping aankwam, want misschien lezen er jonge lezertjes mee.

's Avonds willen we ergens op de Las Vegas Strip gaan eten. We nemen de lift omlaag. (Ik weet ondertussen hoe die werkt.) We lopen een stukje over de Strip in zuidelijke richting langs enkele bekende casino's.

De Mirage. (Deze gaat per 1 juli 2024 sluiten. Zo'n 3000 personeelsleden verliezen hun baan. In plaats hiervan komt er een Hard Rock hotel in de vorm van een grote gitaar. Ook de vulkaan verdwijnt.)

'Elvis has left the building.'

Ik heb het gevoel dat iemand bij Bellagio ons zit aan te staren

We gaan op zoek naar een Steakhouse. We hebben ooit eens in Las Vegas heel lekker gegeten in een Steakhouse, waarvan de ingang in een colaflesje zat. Niet in zo'n klein flesje maar in een reuze colafles. Nu kunnen we die colafles niet meer vinden, maar wel zien we een Steakhouse waar je met een trap naar boven moet. Het lijkt wel wat op het Steakhouse dat we zoeken, maar dan zonder de colafles. We besluiten er naar binnen te gaan. We moeten er vijf minuten wachten voordat we aan de beurt zijn en krijgen alvast de menukaart. Als we er in kijken, zien we dat een eenvoudige steak hier al vijftig dollar kost. Ja hallo zeg, dat doen we niet en we stappen weer op.

We besluiten om terug te keren naar ons hotel en daar in het Vietnamese restaurant te gaan eten. Het is inmiddels donker geworden.

Bij de Mirage barst de vulkaan weer uit.

Bij de Vietnamees in Treasure Island kunnen we direct terecht. Ik had er eerlijk gezegd niet zulke hoge verwachtingen van - de prijzen zijn ook een stuk lager - maar ik moet zeggen, het smaakt beter dan verwacht.

Na het eten gaan we naar boven naar onze kamer. We gaan niet gokken in het casino. We zijn niet van die gokkers. Marianne heeft één keer in haar leven zwaar gegokt door met mij te trouwen. Sindsdien gokt ze niet meer. 

In de lift maakt Marianne een foto van de knopjes. "Voor in het verslag" zegt ze en ze kijkt er veelbetekenend bij. Op onze kamer maken we alvast een begin met het herverdelen van de spullen voor de koffers en dan gaan we naar bed. Het was een lange dag.

Het weer: zonnig, 36˚C in Death Valley, 31˚C in Las Vega