23 april Holbrook - Flagstaff

Take it easy on Route 66

Om half acht staan we al in de Safeway, een grote supermarkt aan de overkant. We kopen er onder andere brood en ijs voor de koelbox, en rijden daarna weer terug naar onze tent voor het ontbijt.

We pakken na het ontbijt de spullen in - de tent hoeft gelukkig niet afgebroken te worden - en gaan via de I40 op weg naar Winslow, Arizona. Het is één van de plaatsen waar de Route 66 doorheen gaat, maar sinds de aanleg van de I40 in de jaren zeventig komt het doorgaande verkeer niet meer door Winslow, maar wordt er omheen geleid. Dat heeft behoorlijk wat invloed gehad op de economie van Winslow. 

Toch komen tegenwoordig weer de nodige toeristen naar Winslow en dat hebben ze te danken aan Glen Frey van de Eagles en Jackson Browne. Die schreven namelijk in 1972 samen de eerste hit van de Eagles, 'Take It Easy', waarin de regels voorkomen: ""Well, I'm standing on a corner in Winslow, Arizona, such a fine sight to see. It's a girl, my Lord, in a flatbed Ford slowin' down to take a look at me.'' Glen Frey, hij overleed in 2016 op 67-jarige leeftijd,  zei in een interview in 2003 met schrijver en filmmaker Cameron Crowe dat Jackson Browne de Winslow-regel had bedacht, nadat hij daar een keer was gestrand, maar niet wist hoe hij het vers moest afmaken. Frey stelde de' flatbed Ford'-regel voor, en voilà, zie daar de regels waar Winslow zijn nieuwe bekendheid te danken heeft.

In 1999 bedachten wat mensen in Winslow om een 'Standing on the corner 'park' in Winslow te maken, met daarin een muurschildering met afbeeldingen uit het liedje, een standbeeld van een zanger met een gitaar en een 'flatbed truck'. Ze vroegen toestemming aan de Eagles en kregen die. Sterker nog, die stuurden een brief en doneerden 1000 dollar voor het project. Oké, gezien de miljoenen die de Eagles verdienen een beetje schamele bijdrage, maar toch. 

De truck staat hier permanent. In 2016 is er na het overlijden van Glen Frey, die het lied niet alleen samen met Jackson Browne schreef maar het ook zong in de Eagles, een standbeeld van hem er bij geplaatst. Op de kruising bij het pleintje is daarnaast ook een Route 66 teken geschilderd.

Ze hopen hiermee fans van de Eagles te trekken en het werkt. Zie hier zo'n fan staan.

Dus wilt u 'standing on the corner in Winslow Arizona' staan, dat kan. We lopen na het bezoek aan dit 'monument' nog even door de buurt heen en rijden dan via de I40 naar het Walnut Canyon National Monument toe. We zien onderweg veel vrachtwagens op de weg.

In het Walnut Canyon National Monument zijn restanten van rotswoningen te zien, die hier tussen 1100 en 1250 bewoond werden door de zogeheten Sinagua-mensen - sin agua is Spaans voor 'zonder water'. De mensen die hier leefden moesten het water voor droge tijden opslaan in zelfgemaakte potten en kruiken.

Je hebt twee trails in Walnut Canyon. De Rim-trail - die loopt niet zo verrassend langs de rim en is niet interessant - en  de Island-trail, die afdaalt in de canyon - 269 treden omlaag - waar je langs een deel van  restanten van de klifwoningen loopt. Deze trail is wel heel interessant. In het Visitor Center vragen we nog wat advies over deze trail aan parkranger Alan. Hij vertelt dat er overal borden met uitleg staan, maar dat je die op de weg omlaag beslist niet moet gaan lezen. Bewaar dat voor de terugweg. Neem dan uitgebreid de tijd om ze te lezen (en rust ondertussen uit), aldus zijn advies. Tegen iemand die zegt dat ze weer terug is, roept hij: "Ik zet u op de lijst met survivors." Tegen iemand anders zegt hij: "Going down is a option, going up is mandatory." Kortom, een grappige man.

Parkranger Alan geeft informatie aan een passant.

Langs het pad omlaag zijn leuningen aangebracht zodat het omlaag lopen goed te doen is. 

We laten op de heenweg de informatieborden links liggen. Die lezen we conform het advies van parkranger Alan wel op de terugweg. Zo halverwege de Canyon begint er een loop die langs de klifwoningen voert.

Eén van de oorspronkelijke bewoners is achtergebleven.

Als we het rondje hebben gelopen, beginnen we aan de klim naar boven. Er blijken onderweg inderdaad allemaal hoogst interessante informatieborden te staan, die we conform het advies van parkranger Alan uitgebreid bestuderen. 

In totaal doen we al met al zo'n uurtje over deze trail. Het is een trail die we zeer kunnen aanbevelen.

's Middags rijden we via Flagstaff via de 89A richting naar de Call of the Canyon Picnic Site, Hier begint de West Fork Trail, een trail die een riviertje in een zijcanyon van de Oak Creek Canyon volgt. De trail is zo'n drie mijl lang, waarbij je het riviertje 13 keer moet oversteken. Het is een erg populaire trail. 

Als we  in de buurt van de Call of the Canyon Picnic Site komen - dat is even na milemarker 385 als je van de kant van Flagstaff komt -  zien we al auto's in de berm staan. Ai, dat ziet er niet best uit. Wat een drukte. Op hoog van zegen rijden we naar picknickplaats toe. Een auto voor ons keert er om, maar wij rijden door. 

Bij het toegangsgebouwtje komt er een man op ons aflopen. Of wij niet het bordje 'Full' hebben gezien? vraagt hij. Oeps, dat hebben we gemist. Waarschijnlijk stond de auto voor ons, de auto die keerde, er net voor. De man die bij houdt hoeveel vrije parkeerplekken er zijn, besluit te kijken of er inmiddels toch nog een vrij plekje voor ons is. Heel aardig en zowaar, er is blijkbaar net iemand weggereden en we krijgen dat vrije plekje. Dat is even boffen. We betalen de 12 dollar toegang en voilà, we kunnen op pad.

Het is werkelijk een schitterende trail die de kreek min of meer volgt.

Many Rivers to cross

Wortels van een boom op zoek naar water en stevigheid.

In één van de rivierbeddingen die we moeten passeren, zien we deze twee kikkers bezig met iets onduidelijks. Freek Vonk zal het ongetwijfeld kunnen duiden.

Na anderhalf uur komen we bij de tiende van de dertien 'crossing' aan en besluiten om te keren, Na nog eens anderhalf uur lopen zijn we weer terug.

l

Iets minder kwiek dan op de heenweg

We gooien de rugzakken - veel water drinken om hoofdpijn te voorkomen; ook een advies van parkranger Alan -  in de auto en rijden daarna naar Flagstaff waar we inchecken in ons motel, een Super 8 motel. 's Avonds eten we een snelle hap bij een Panda Express.