22 april Lost Dutchman SP - Holbrook

The Lost Dutchman vindt de weg.

We staan vroeg op, want we hebben een behoorlijke rijdag voor de boeg. Ruim 250 mijl rijden. We moeten van het Lost Dutchman State Park naar Holbrook. Onderweg willen we een bezoek brengen aan het Petrified Forest National Park. Dat park kennen we nog niet. 

We ontbijten bij ons mooie plekje op de campground. Aan de overkapping bij de picknicktafel hebben we nu niks. De zon staat nog zo laag dat hij recht. in onze ogen schijnt.

Wie zie ik daar?

Na het afbreken van de tent maakt Marianne nog wat foto's van wat cactussen en gele bloempjes en dan kunnen we op weg. 

Ons oorspronkelijke plan was om vandaag onderweg het Tonto National Monument te bezoeken, maar  dat hebben we laten vallen. Het wordt waarschijnlijk veel te warm om lang te gaan wandelen. Bovendien zien we morgen en overmorgen nog wel de nodige oude rotswoningen. In plaats daarvan rijden we nu via de SR 77 en de SR 60 richting het Petrified Forest National Park. De SR60 is volgens onze kaart een scenic route - ja, ja, we maken soms nog wel eens gebruik van papieren AAA-kaarten; vooral omdat deze aangeven of een route scenic is of niet; dat doen Google Maps of Here We Go niet,  maar onze AAA-kaarten wel. The Lost Dutchman is dankzij deze kaarten niet langer Lost maar weet feilloos de mooie wegen te vinden.

Onderweg komen we door een aantal plaatsjes met opmerkelijke namen. Zo zien we het bescheiden Superior en rijden we door Miami. Oké, niet Miami, Florida maar Miami, Arizona. Het stelt niks voor. Wat groter is Globe, maar wat wil je ook met zo'n naam. We zien er het Budget Motel, dat er zo armoedig uitziet, dat het zijn naam alle eer aan doet, althans als je van een klein budget uitgaat.

In Globe zien we ook opeens een groot hert vlak voor ons op de weg, althans zijn hoofd. Het ligt in de laadbak van een pick-up truck ligt. Tja.

Maar goed, we gaan weer verder. De SR 60 is echt een mooie weg, Vooral het stuk tussen Globe en de brug over de Salt River Canyon mag er zijn.

Onderweg eten we onze boterhammetjes bij de brug bij de Salt River Canyon Rest Area .

De brug over de Salt River

Tegen een uur of twee bereiken we het Petrified Forest NP. Dat is iets later dan gepland en normaal gesproken zou het niets uitmaken, maar hier wel: dit Nationaal Park sluit - ze hebben slagbomen - om 5 uur (in de zomer wat later). Je kan er dan na vijf uur niet meer in; wel uit. We gaan dus maar snel op pad.  Als eerste bezoeken we het Rainbow Forest Museum (we zijn via de zuidkant het park binnen gekomen; je hebt ook een noordingang.)

Bij het Rainbow Forest Museum lopen we de Giant Logs trail (0,6 km lang). Hier liggen de nodige stukken versteend hout.

Het lijken gewone boomstammen maar ze zijn helemaal versteend geraakt in de loop van de tijd,

Ik ben niet het enige genie dat zich voor deze specifieke "boom" heeft laten fotograferen. In 1931 deden Albert Einstein en zijn vrouw dat ook.

In het Petrified Forest NP zijn ook fossielen van dinosaurussen gevonden. In het museum staan een aantal van die beesten.

Terwijl ik naar buiten loop, zie ik opeens een bordje waarop staat 'Kijk boven u'. Ik kijk omhoog en zie dan pas wat boven mijn hoofd hangt: een vliegende dino. Het is geen kleintje. Hoe kan ik die nu over het hoofd hebben gezien?

De Giant Log trail is een trail die we kunnen aanbevelen. Dat geldt ook voor de even verderop gelegen Long Logs trail. Je loopt daar eerst een stuk over de restanten van een oude weg totdat je bij een heuvel komt. Daar kan je een rondje lopen langs veel versteende bomen. Bij elkaar bedraagt deze trail zo'n 2,5 km.

Een andere trail in het park die weliswaar een stuk vermoeiender is om te lopen - je moet een stuk afdalen; niet vermoeiend, maar ook weer terug omhoog - wel vermoeiend -  maar zeer de moeite waard is, is de Blue Mesa trail. We parkeren de auto boven op de parkeerplaats.

We zijn er niet de enigen.

Maar er zijn niet veel mensen die het pad naar beneden lopen.

maar wij wel

Na het bezoek aan de Blue Mesa, rijden we iets na vijf uur naar de noordelijke ingang het park. We stoppen onderweg nog wel even bij de plek waar vroeger Route 66 door het park ging en bij de 'Painted Dessert'.

Op de plek waar vroeger Route 66 liep staat nu een verroeste oude auto

Op de achtergrond is de I40 te zien.

De Painted Dessert

Tegen half zes rijden we het park uit. De toegangsbomen zijn afgesloten, maar de regels 'You can check out any time you like, but you can never leave' uit 'Hotel California' van de Eagles - over die groep morgen meer - gelden niet voor ons. De slagboom gaat open en we mogen het park verlaten. 

We rijden vervolgens naar Holbrook en checken in bij ons motel: Het Wigwam Motel, een bezienswaardigheid an sich. De kamers bestaan namelijk uit tipi's. Verder staan er  ook nog allemaal oude auto's.

Onze hotelkamer. We hoefden gelukkig niet zelf de tent op te zetten.

De 'tent' van binnen.

De tipi is  van alle gemakken voorzien. Alleen zit de douche wat onhandig aan een schuine wand. En oh ja, wat je bij een dergelijke tipi ook nooit moet doen, is het gordijn van het raampje open doen. Je weet nooit wat je daar achter zal aantreffen.

's Avonds gaan we eten bij een op loopafstand gelegen steakhouse. Het ziet er van buiten niet uit, maar het eten smaakt er goed.

Binnen hebben ze overal koeienhoorns hangen. Dan krijg je dit effect.

Als we na het eten terug lopen naar onze tipi gaat de zon net onder, maar de never lost dutchman kan de weg naar zijn tipi makkelijk vinden.