6 april Palmetto SP - San Antonio

We staan vroeg op want we hebben met Jennifer en Jan, die we via het AA-forum kennen  - het AA-forum staat voor Alles Amerika forum, niet voor het Anonieme Alcoholisten forum; dit om misverstanden te voorkomen - in San Antonio afgesproken. Na het ontbijt breken we de tent af en pakken we de auto in. 

Tegen tien uur arriveren we bij ons hotel in San Antonio: de Red Roof Plus+. We hopen dat we de auto er al kunnen parkeren.

We zijn natuurlijk veel te vroeg om al in te checken, maar volgens de aardige meneer Paul van de balie is onze kamer al klaar en hoewel vroeg inchecken normaal gesproken geld kost, mogen we van hem gratis de kamer op. We zitten op de zesde etage en we hebben niet alleen uitzicht over San Antonio maar we kunnen zelfs ook de Euromast in Rotterdam van hieruit zien.

Even later gaat de telefoon op onze kamer. Het is de aardige meneer Paul van de receptie. Er ligt een mobiel van ons op de balie beneden. We hadden hem overigens nog niet gemist. Ik zal niet verklappen van wie de mobiel was, maar het is niet de mijne.

Nadat de mobiel weer in ons bezit is gekomen. lopen we naar de Alamo. Het is tien minuutjes lopen vanuit ons hotel. Bij de Alamo hebben we met Jennifer en Jan afgesproken. 

Om misverstanden te voorkomen, dit zijn niet Jennifer en Jan maar wat figuranten die bij de Alamo horen.

Maar dit zijn ze (plus Marianne) wel. Jan kijkt de verkeerde kant uit. Nou ja, kan gebeuren.

Het is erg druk bij de Alamo en een bezoek aan het gebouw zelf laten we daarom maar aan ons voorbij gaan.

Heel eerlijk gezegd maakt het gebouw van buiten bekeken niet zo veel indruk op ons. De kans is dan ook niet groot dat we later zullen zeggen: "Remember the Alamo!"

Na de Alamo lopen we naar de Riverwalk. Die is niet alleen supertoeristisch en superdruk maar ook superleuk. We vermaken ons er prima. Zie hier een kleine impressie:

Uw bomenkenner herkent direct een Palmetto!

Maar wat dit voor een boom is, geen idee, wellicht een zeventakker?

Ik weet niet wat er in de grond zit, maar de bloemen groeien er flink van.

Volgens mij is dit gewoon boerenkool.

Tussen het slenteren door drinken we uitgebreid koffie en thee op een terrasje en lunchen we ergens op een terrasje. Terwijl we daar zitten, zien we heel veel bootjes met toeristen voorbij komen.

Zelf hebben we niet zo'n boottochtje gedaan, In de loop van de tijd lopen de wachttijden er voor op tot een uur. (Dus wil je zo'n boottocht doen, doe het vroeg.) De gidsen in de bootjes wijzen hun klanten op allerlei bezienswaardigheden. Doordat ze dit luidkeels met hulp van een microfoon doen, kunnen wij ze op de wal ook goed horen. Zo roepen alle gidsen dat dit gebouw te zien is in de film Ghostbusters uit 1984. 

Nu speelt die film zich af in New York, maar hé een kniesoor die daar op let. Ik heb het later even op internet opgezocht en kwam dit tegen op een forum over de film. 

"The Riverwalk boat tours have long brought up the point about a filming location in San Antonio. It is a bit of an exaggeration really, but technically true. A small team from the second unit in Los Angeles was sent to get some still shots and a small amount of footage of the Tower Life building for the film. 55 (Spook) Central Park West, Dana's apartment building, was only something like 19 stories high, and in the film, the director wanted it to appear taller. So this building in San Antonio was picked due to similar architecture and for having gargoyles. These shots, mainly of the middle of the building and roof structure were then composited onto the actual building. All just special effects. I don't think any actors were ever there for filming."

 

Alleen de buitenkant van het middengedeelte is dus in de film geprojecteerd. De Riverwalk geldt ook als een romantische locatie. Zo heb je er een brug met allemaal slotjes.

Het kan ook zijn dat hier verschrikkelijk veel fietsen worden gestolen.

Maar hier hebben twee mensen elkaars hart gestolen

Verder lopen er uiteraard ook rare mannetjes rond zoals deze vreemde snuiter.

Hij duikt overal op. Zie hem hier ergens buiten het gebied van de Riverwalk.

Het lukt Marianne maar niet om hem te ontlopen. Ook hier is hij weer aan het photobomben.

Zucht, daar is hij weer.

Het zijn niet alleen oude gebouwen in het centrum van San Antonio

Opmerkelijk is ook dat sommige bomen er nummers hebben. "Boom 4777 wil graag water."

Ook zijn er her en der de nodige 'murals' te zien. Het lijkt hier net of er er wat mensen met zo'n mural bezig zijn, maar ze maken deel uit van de mural. Dat geldt ook voor die man in de rolstoel links.

Een Mexicaanse buurt lijkt ons wel iets voor de lunch, maar dat hebben heel veel anderen ook bedacht, dus daar zien we maar van af. We lopen daarom maar terug naar de Riverwalk en eten daar op een terrasje wat.

Aan het einde van de middag lopen we nog even door een buurt van San Antonio waar je een hoop mooie huizen hebt.

 

Een mooi oud huis in de King William wijk. 

Deze is echter enigszins in verval. Zo lijkt mij dat de reling van het balkon boven zijn beste tijd heeft gehad.

Deze boom heeft een deel van het hek "opgeslokt".

Enfin, tegen zes uur nemen we afscheid van Jennifer en Jan. Terwijl zij met hun camper terugrijden naar hun camping, lopen wij weer terug naar ons hotel. Nadat we weer bijgekomen zijn van alle vermoeienissen, lopen we 's avonds wederom naar de Riverwalk om daar ergens aan het water Mexicaans te eten.

Je staat even op om een foto te maken en ondertussen eet hij op twee chippies na alle Mexicaanse chips op. En dan er nog onschuldig bij blijven kijken ook.

Teruglopend naar ons hotel komen we nog langs de verlichte Alamo.

Op onze hotelkamer kijken we nog even naar de weersvoorspellingen voor overmorgen, de eclipsdag. Die zien er niet zo best uit, maar ach zoals de Franse schrijver Eugène Ionesco al zei: "Je kan de dingen pas voorspellen nadat ze gebeurd zijn."