5 april Brazos Bend SP - Palmetto SP

Een slecht opgezette camping

Na het zelfgemaakte ontbijt - gebakken eitje klaar gemaakt door chef-kok Marianne - breken we de tent af. 

Heel Holland bakt. Het tentje staat hier nog overeind. De troep op tafel plus de kampeerspullen moet nog allemaal in de auto

"Doe jij ook nog wat?"

Terwijl Marianne alles in de auto probeert te krijgen - wij slagen er altijd in no-time in om een nette auto te veranderen in een auto met een grote rotzooi er in - gooi ik even wat afval weg. Terwijl ik dat doe word ik aangesproken door een Amerikaanse. Op de een of andere wijze word ik heel vaak door Amerikanen aangesproken.

Gisteren werd ik bijvoorbeeld aangesproken door een Amerikaan die, toen ik vertelde dat ik uit Nederland kwam, wilde weten of er in Holland een markt was voor een beenbeschermers voor fietsers. Die kon je volgens de Amerikaan om je onderbenen over je broek dragen en dat voorkwam dan dat je broek in de ketting komt en dan vies wordt, zo legde hij uit. Hij had het zelf allemaal bedacht. Hij droeg ze zelf ook en eerlijk gezegd, het zag het er niet uit. Ik vertelde hem dat er weliswaar heel veel mensen in Nederland zijn die fietsen - en dat er zelfs meer fietsen dan inwoners in Nederland zijn - "Wow", zei de Amerikaan" - maar dat de meeste fietsen een kettingkast hebben, dus dat ik niet zo veel kansen zag voor zijn product om naar Nederland te exporteren. Ja, daar was hij al bang voor. Hij zag er dus maar vanaf. Ik heb nu een beetje spijt van mijn advies. Hopelijk heb ik hem niet te veel ontmoedigd. Wie weet heb ik met de Steve Jobs van de beenbeschermers voor fietsers gesproken.

De Amerikaanse waarmee ik bij de vuilnisbak in gesprek raakte, vraagt mij over onze plannen voor de eclips. Zelf is ze helemaal uit Sequim uit de staat Washington naar Texas gereden. (Wij hebben daar ooit eens met de kinderen op een KOA-cabin gestaan, wist Marianne later te vertellen. Ik was dat uiteraard helemaal vergeten.) Ik vertel haar dat wij in 2017 ook de eclips in Amerika hebben meegemaakt, maar ik word overboden door een andere Amerikaan die er ook bij is komen staan en die zegt dat hij al in 1963 een totale zonsverduistering heeft meegemaakt. Oké, baas boven baas.

Druk in gesprek

Marianne bekijkt vanaf een afstandje met een zorgelijk blik naar het gesprek. Zij en onze twee dochters hebben mij namelijk een spreekverbod met Amerikanen opgelegd. Dit vanwege de vele taalfouten die ik maak en die allerlei misverstanden kunnen geven. Zo was een keer de oudste dochter in Yosemite uitgegleden op een steen en had daarbij een bloedende knie opgelopen. Toen een Amerikaan vroeg wat er gebeurd was, antwoordde ik tot afgrijzen van de dochter:  "She slept on a stone". Verder heb ik wat stopwoordjes zoals 'hoor' -  zoals in "Dank u wel hoor." - maar in het Engels kan het gebruik van dat woordje 'hoor' giga misverstanden geven. Nadat gesprek met de dame beëindigd is - "very nice talking to you" - gaan we op pad. 

Een eekhoorn heeft mee zitten luisteren.

Vandaag reizen we naar Palmetto State park. Daar groeien kleine palmpjes, niet dat die boompjes niet groot willen worden, maar het zijn de genen die ze klein houden. Om hun gebrek aan lengte te compenseren groeien ze in het Palmetto State Park wel met heel veel. Maar voordat we dat park gaan bezoeken, willen we nog eerst twee wandelingen doen in het Brazos Bend State park.

De eerste trail die we nog in het Brazos State Park doen is de Hale Lake trail. Tja, je schijnt er er leuk te kunnen vissen, maar dat is het ook wel. Verder lijkt het wel een beetje op het Haagse Bos bij ons thuis, maar voor een bezoek aan het Haagse Bos hoef ik niet naar Amerika te vliegen.

Een vader met zijn zoontjes aan het vissen

Hale Lake in het Brazos Bend State Park: 

Het Haagse Bos

Maak ze niet kwaad!

"Dat is een stuk hout, geen alligator" zegt de deskundige

De andere wandeling die we doen is de Horseshoe Lake trail. Deze is wat leuker dan de Hale Lake trail, maar wel een beetje saai. Je loopt het eerste deel van de trail door een bos. Daar is niet zo veel aan. Als je niet het eerste deel door het bos wilt lopen, dan moet je de trail andersom lopen (het is een rondje), maar dan loop je het tweede deel door het saaie bos. Het tweede deel, dan wel het eerste deel als je andersom loopt  - if you can't convince them confuse them -  is nog wel aardig. Zie hier een paar foto's van dat deel.

Druk ibis-overleg

Daarna lopen we nog even naar ons eerste uitkijkpunt van gisteren bij Elm Lake om te zien of onze vriend de alligator van gisteren er nog is en inderdaad die drijft er nog rond. (Het kan uiteraard ook een andere geweest zijn, ze lijken allemaal op elkaar.)

Daarna is het hoog tijd om naar het Palmetto State Park te rijden. De weg daarheen is niet zo bijzonder, je zou het zelfs ook als saai kunnen betitelen.

Braaf stoppend achter de schoolbus.

Tegen een uur of vier bereiken we het Palmetto State park. Ik citeer nu even een stukje uit onze planningsdeel: "De volgende nacht overnachten we op een camping in Palmetto SP, vol met kleine palmen (palmetto's). Dit SP ligt vlakbij San Antonio. Er zijn mooie campingplaatsen [...] We hebben nr 23 geboekt, een ruime plek en niet te ver van toiletgebouwen." Tot zover de theorie, nu de praktijk.

plek 23 bij aankomst

Plek 23: een betonnen picknicktafel die vast op zijn plek staat; een plek waar je je tent wordt geacht op te zetten en waarvan de grond zo hard is, dat de betonnen tafel er bij vergeleken zacht is en een lantaarnpaal om je lamp op te hangen welke  op twee meter afstand van de picknicktafel staat. Kortom, hier heeft iemand over nagedacht. Uiteindelijk zetten we ons tentje maar op het gras achter de officiële plek voor de tent. 

Het mag vast niet, maar ons groene tentje valt op het groene gras niet op. Wat wel klopt aan de beschrijving is dat het toiletgebouw vlakbij zit, maar dat is iets te vroeg gejuicht. Er zitten weliswaar toiletten in het gebouwtje - bij de heren was er overigens slecht één 'kamertje' met daarin zowel een urinoir als een wc-pot, maar waar ik ook keek, er zaten geen douches in het gebouw. Huh?

Nadere bestudering van de plattegrond van het park leert ons dat er wel douches zijn op het RV-gedeelte - dat is ongeveer 1 km lopen vanaf de tenten - maar niet op het tentgedeelte.  Wie verzint zo iets? Mensen met RV's hebben veelal zelf douches in hun RV, maar mensen met een tent - ik verklap het hier maar even voor de ontwerper van deze camping - hebben geen douches in hun tent. Dat had natuurlijk andersom moeten zijn. 

Het tentgedeelte linksboven zonder de douches is het deel boven de rivier op deze kant. Het RV gedeelte met douches is het deel beneden de rivier.

Enfin, we pakken onze spullen om te douchen en lopen naar het RV-gedeelte. Daar zijn ook de trails met de palmetto's. Het lopen van die trails kunnen we mooi combineren met een bezoek aan de douches (niet tegelijkertijd uiteraard, maar na elkaar,. Onze eerste trail, de Ottine Swamp Trail, vinden we niet echt interessant. Wel leuk is de Palmetto Interpretive trail (0,3 mijl; 30 minuten). Dus ben je in de buurt, dan kan je dit park en deze trail voor een kort bezoek meenemen. Zie hier wat foto's van de palmetto's.

Al met al staan we twee uur later weer bij ons tentje waar we al enthousiast opgewacht worden door muggen. "Waar bleven jullie?" zoemen ze. Overigens, mocht u vinden dat mijn beschrijving van deze camping wat te negatief over komt, dan heeft u een punt. We betalen inclusief toegang namelijk maar achttien dollar, daar kunnen we dus niks van zeggen, behalve dan dat dit een goedkope overnachting is. Het alternatief is een overnachting in San Antonio voor 200 dollar.

Wegnummers in de vorm van de staat Texas

Na het wederom door Marianne voortreffelijke gekookte eten, nemen we nog een belangrijke beslissing. We hebben voor de eclipsdag motels in twee plaatsen gereserveerd. Onze eerste keus was Kerrville, onze reservekeus Del Rio. Kerrville ligt mooier en heeft een eclipstijd van 4,5 minuut. Del Rio ligt gunstiger op de route en heeft een eclipstijd van 3,5 minuut. Helaas is voor beide plaatsen de weersverwachting momenteel voor de dag van de eclips niet zo goed, maar die van Del Rio is nog net iets beter dan die van Kerrville. In Kerrville hebben we een jaar geleden al een kamer in de Lone Star Inn geboekt; in Del Rio eentje in de Motel 6. Voor beide betalen we ongeveer 60 dollar per nacht. Een koopje vergeleken met de prijzen later. (Die liepen soms wel op tot boven de duizend dollar.)

Gezien de weersverwachting besluiten we te kiezen voor Del Rio en annuleren we de kamer in de de Lone Star Inn in Kerrville.